8027 ลงไปแล้ว >///< ที่ บอร์ด ลงโดจิน
เพราะงั้น ตรงนี้เลยเป็น ของที่เก่าเอามาใหม่อีกรอบ 555+
+++++++++++++++++++++++++++++++
: Shot Fic/1827/สิ่งที่รั้งจิตใจของเมฆา
ทอนฟาสีเงินวาวแต่กลับมีคราบเลือดสีสดติดอยู่และได้ไหลรินเป็นสายทาง
“เฮอะ กระจอกจริงๆ”
ผู้พิทักษ์แห่งเมฆาได้เอ่อยออกมาอย่างหน่ายๆ
ทำไมทุกครั้งที่ต่อสู้
นึกสะใจว่าจะเจอคนที่มีฝีมือเก่งๆบ้าง
แต่ทำไมกลับได้เจอแต่คนที่อ่อนแอ
พวกนี้มันก็แค่สัตว์กินพืชชั้นต่ำ ที่ไม่น่าไปประมือด้วยเลย
ไม่เหมือน
ใช่แล้ว มันไม่เหมือนเจ้านั้น
ซาวาดะ สึนะโยชิ
เจ้านั้นอ่อนแอแต่กลับแข่งแกร่ง
แข่งแกร่งเพื่อต้องการปกป้องคนที่สำคัญ
.
.
.
.
.
.
เดินกลับหันหลังอย่างไม่แยแสสิ่งใด สะบัดทอนฟาให้เลือดที่ติดอยู่นั้นกระเซ็นออก
เดินไปโดยไม่เหลียวมองกองศพที่อยู่ข้างหลังแม้แต่น้อย
จากคณะกรรมการนักเรียนบัดนี้ได้เดินเข้าสู่วงการมาเฟียซะแล้ว
ความตายนี้นะ
เป็นสิ่งที่เห็นซะจน
.
.
.
ชินชาไปซะแล้วซิ
.
.
.
“โอ๊ะ กลับมาแล้วรึ”
รีบอร์นในร่างเด็กหนุ่มเอ่อยทัก”
“กลับมาแล้ว”
ดวงตาสีดำสนิทได้มองไปยังคนที่ทักเขา
เจ้านี่เก่ง
เคยประทะกันมาแล้วแต่กลับไม่สามารถชนะได้เลยซักครั้งนึง
“อ้าว กลับมาแล้วหรือครับ คุณฮิบาริ”
ผู้ชายร่างเล็กกว่าได้เดินออกมาจากห้องกินข้าว เสียงใสๆนั้นทำเอาเขารู้สึกไม่สบอารมณ์นิดๆ
“นาย...ข้าวติดแก้ม”
ฮิบาริพูด
“เอ๋...จริงด้วยแฮะ แย่จัง”
สึนะหัวเรอะเก้อเขิน มือเล็กรีบแกะเอาเม็ดข้าวที่ติดอยู่ออก
.
.
.
เจ้านี่
ทำไมถึงชอบทำตัวเป็นคนทั่วไป
ทั้งๆที่ฐานะก็สูงใหญ่
สูงยิ่งกว่าเขา
เป็นนภาที่กว้างใหญ่และครอบครองทุกสิ่ง แม้กระทั้ง เมฆา
ไม่เข้าใจ
ไม่เข้าใจเจ้าหมอนี่เลยซักนิด
แต่ว่าทำไม พอเห็นหน้าเจ้านี่ ที่ทำท่าจะร้องไห้
ก็รู้สึกหงุดหงิดทุกครั้ง หงุดหงิดไอ้พวกที่ทำให้เจ้านี่เศร้าและหนักใจ
พอมารู้สึกตัวอีกที
ก็ยืนอยู่บนกองศพของเจ้าพวกสัตว์ชั้นต่ำที่ทำให้นภาแปดเปื้อน
.
.
.
.
.
.
“คุณฮิบาริ คุณได้ออกไปจากที่นี่โดยพละการอีกแล้วนะครับ”
สึนะได้ปรับสีหน้าให้ดูขรึมเพราะต้องการคำตอบจากปากของอีกฝ่าย
แต่ที่ได้รับกลับมาคือความเงียบ
.
.
.
.
“คุณไปทำลายกลุ่มมาเฟียของแฟมิลี่ฟิเนียร์มาใช่ไหมครับ “
หางตาคมได้ชำเลืองมาแว้บนึง
“ไม่เกี่ยวกับนาย”
///กะแล้วว่าจะต้องไม่ตอบ///
ร่างบางยืนคิด
การจะให้คนคนนี้ตอบคำถามให้ตรงๆนะ
แทบจะไม่มี
“คุณฆ่าคนของแก๊งนั้นไป 13 คน ในหลังบาร์แห่งหนึ่งในเมือง”
เสียงใสได้พูดอย่างสั่นๆ ทำให้ร่างสูงที่กำลังจะเดินไปได้หยุดชะงัก
“นายส่งคนมาแอบดูฉันหรือไง”
เสียงทุ้มเอ่ยอย่างไม่พอใจ บ่งบอกได้ว่ากำลังหงุดหงิด
“ก็แค่......อยากรู้”
ปึง!!
ร่างเล็กถึงกับสะดุ้งเมื่อร่างที่สูงกว่าได้ใช้มือทุบไปที่ผนังที่ข้างตัวเขา
‘รู้แล้วจะทำไม......ทีหลังก็อย่ามาสอดอีก จำไว้”
ดวงตาดุจเหยี่ยวได้จ้องมอง เหมือน ......................
ผู้ล่าและผู้ที่ถูกล่า
“แต่ถ้าคุณได้ฆ่าคนไป ผมก็ไม่ชอบใจนะ”
ผู้ถูกล่าไม่เกรงกลัวเลยซักนิด
จู่ๆ 2 มือที่แสนบอบบางได้คว้าตัวเขาไว้
“!?”
ผู้ที่ล่ากลับตกใจซะเอง
“ได้โปรดเถอะครับ อย่าฆ่าคนไปมากกว่านี้เลย”
น้ำใสๆไหลเอ่อ ริมฝีปากชมพูนั้นได้พูดขอร้องอย่างถึงที่สุด
.
.
.
.
.
.
ฉัน
ฉันคงทำไม่ได้
เพื่อนาย ถึงแม้มันจะผิด
แต่ในใจของฉันมันกลับพูดอยู่เสมอ
ใครที่บังอาจทำให้นายเสียใจ หนักใจ
โทษที่ควรได้รับคือมันจะต้องตายสถานเดียว
.
.
.
.
.
.
“ปล่อย”
“ไม่ปล่อยครับ ถ้าคุณ.....”
พูดยังไม่ทันจบ
“คุณเคียวครับ ตอนนี้พวกที่เหลือได้แอบหนีกำลังจะออกจากนอกประเทศแล้วครับ”
ลูกน้องคนสนิทได้พูดกล่าวอย่างหน้าตาเรียบเฉย
“ตายยากจริงๆ เหมือนแมลงสาบเลยนะ”
ฮิบาริพูดเสียงเบา มือแกร่งได้แกะมือเล็กให้ออก
///เขากำลังจะไป///
ตึง!!
“!?”
ฮิบาริต้องตกใจอีกครั้งเมื่อจู่ๆร่างเล็กกลับผลักเขาไปชนกำแพงอีกด้านนึง
เริ่มไม่สบอารมณ์อย่างที่สุด ขณะที่กำลังจะว่าใส่
กลับต้องตกตะลึงพร้อมกับลูกน้อง
มือเล็กได้แกะกระดุมเสื้อของตัวเองอย่างช้าๆ
ทันทีที่กระดุมเม็ดแรกหลุดออกมาก็เผยให้เห็นผิวเนื้อที่ขาวบางอมชมพู
“คิดจะทำอะไรของนาย”
ผู้พิทักษ์เมฆาเอ่ยถามทั้งๆที่ยังมึนกับภาพที่เห็นตรงหน้า
“ก็แค่อยากจะหยุดคุณ”
สึนะถอดเสื้อออกหมด หลงเหลือแต่กางเกงเท่านั้น
“หึ ออกไปได้แล้ว เท็ตซึ”
ฮิบาริพูดสั่ง ลูกน้องก็ทำตาม เดินออกไปอย่างโดยดี
///คิดจะหยุดฉันโดยการเอาตัวเข้าแรกงั้นหรือ ก็น่าสนุกดี///
เมื่อเสียงประตูปิดทั้ง 2 คนก็โผเข้าโอบกอดกันและกันอย่างรุนแรง
กระหายงั้นหรือ
.
.
.
คงงั้นหละมั้ง
ผิวกายที่น่าขย้ำของเจ้านี่ น่ากัดให้จมเขี้ยว
ยั่วยวนจนยากจะห้ามใจ
.
.
.
ฉันจะทำให้นายกลายเป็นของของฉันซะตอนนี้เลยดีกว่ามั้ง.....ซาวาดะ สึนะโยชิ
.
.
.
.
.
เพื่อไม่ให้คุณกลับไปเป็นเครื่องจักร
ผมถึงต้องยอมทำแบบนี้
เมื่อคุณหลงใหล กับร่างกายนี้แล้ว
คุณก็หมดสิทธิ์ ที่จะได้ออกไปไหน
.
.
.
.
แต่อยากจะบอกไว้นะครับ คุณฮิบาริ ผมนะ ไม่ใช่ของของ ใครหรอกนะ
.
.
.
จู่ๆรอยยิ้มก็ได้คลี่ออกราวกับปิศาจ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++End.
เรื่อง: So_Onez_ShotFic:All27/Darck 
Sat Feb 07, 2009 4:41 am
