~†•._.•Yamamoto Takeshi ThaiLand Fanclub•._.•†~
Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.

~†•._.•Yamamoto Takeshi ThaiLand Fanclub•._.•†~

♡•._.• ชมรมคนรักยามาโมโตะ ทาเคชิคุง •._.•♡
 
บ้านPortalLatest imagesค้นหาสมัครสมาชิก(Register)เข้าสู่ระบบ(Log in)

 

 Fic:Reborn/8027/Sweet Ice

Go down 
2 posters
ผู้ตั้งข้อความ
so_onez
Member
Member
so_onez


จำนวนข้อความ : 83
Join date : 03/02/2009

Fic:Reborn/8027/Sweet Ice Empty
ตั้งหัวข้อเรื่อง: Fic:Reborn/8027/Sweet Ice   Fic:Reborn/8027/Sweet Ice I_icon_minitimeFri Feb 06, 2009 5:35 am

Fic:Reborn_Sweet Ice.
รหัส:8027
By:So_OneZ.
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
กิ๊งก่อง~
เสียงที่เหมือนเป็นเสียงสวรรค์ของเหล่านักเรียนแห่ง นามิโมริ ได้ดังขึ้นและตามด้วยเสียงเฮลั่นของเหล่านักเรียนบางห้อง

“เฮ้อ~ในที่สุดก็จบไปอีก 1 วันแล้วหละนะ”

ยามาโมโตะพูดพลางยื่นแขนและขาบิดขี้เกียจจากการตื่นนอนในชั่วโมงเรียน

“รุ่นที่10เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”

โกคุเทระพูดขึ้นมาหลังจากที่เห็นสีหน้าของสึนะที่กำลังทำหน้าตาจะตายซะให้ได้

“ระ...ร้อนชะมัดเลยฤดูร้อนแบบนี้”

สึนะบ่นในขณะที่นอนอยู่

“จะว่าไปมันก็ร้อนจริงๆนั้นแหละ ขนาดพัดลมยังเอาไม่อยู่เลยแฮะ”

เด็กหนุ่มผมสีดำสนิทได้เอ่ยขึ้นมาบ้าง และได้หยิบสมุดปกอ่อนพัดให้เจ้าคนตัวเล็กที่นอนเหมือนกับจะละลายไปกับโต๊ะ(เป็นไอติมรึนาย)
เหงื่อได้ผุดขึ้นมาเต็มใบหน้าและตามตัว ผมสีน้ำตาลก็ได้ชื้นเพราะหยาดเหงื่อ ดูแล้วก็รู้เลยว่าสึนะแพ้หน้าร้อนมากกว่าคนธรรมดา

“ถ้างั้นผมจะรีบกลับไปที่ตลาดหาแตงโมเย็นๆมาให้รุ่นที่10เองนะครับ”

พูดจบเด็กหนุ่มอิตาลีก็ได้โกยไปอย่างรวดเร็วโดยที่ไม่ได้ฟังคำตอบจากร่างเล็กก่อนเลย

“อืม...ถ้างั้นสึนะ นายชอบกินน้ำแข็งใสมะ”

ยามาโมโตะพูดยิ้มๆ มือแกร่งก็ได้จับมือบางให้ลุกขึ้น

“อะไรก็ได้ที่เย็นๆ ตอนนี้ฉันกินได้หมดแหละ”

เด็กหนุ่มตัวเล็กพูดเสียงเอื่อย แล้วก็พยายามพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นดีๆ

“นายไม่มีภูมิคุ้มกันเลยหรือเนี่ย”

ร่างสูงพูดล้อ เขาหยิบกระเป๋าของตัวเองและของสึนะ

“ไม่เป็นไรหรอกยามาโมโตะ ฉันถือเองได้”

สึนะรนรานพูดแล้วจะมาคว้ากระเป๋าคืน แต่ยามาโมโตะกลับถือให้สูงขึ้น จนคนตัวเล็กเอาไม่ได้

“แค่ยืนก็จะแย่อยู่แล้ว เดี๋ยวฉันถือไปให้เองนะ”

ร่างสูงยิ้มตอบทำให้สึนะยิ้มตามไปด้วย

มิ้ง...มิ้ง


เสียงจักจั่น ร้องระงมไปทั่วตามทางเดินถึงแม้จะมีลมมาพัดบ้างก็ตาม อากาศมันก็ยังคงร้อนอบอ้าว
แสงแดดก็ยังคงส่องทะลุผ่านตามช่องที่ไม่มีใบไม้ปิดคลุม
ที่ทางเดินนี้ มีเพียงพวกเขา 2 คนเท่านั้น

“อีกไกลหรือเปล่า ยามาโมโตะ”

สึนะถามขณะที่กำลังเดินอยู่ แรงเขาเองก็แทบจะหมดแล้วด้วย

“อีกนิด แข็งใจไว้ก่อนนะ”

ร่างสูงตอบกลับไป

///นึกไม่ถึงเลยว่าฤดูร้อนจะทำให้สึนะถึงกลับเป็นหนักขนาดนี้///

ยามาโมโตะชักห่วงคนตัวเล็ก

“โทษทีนะสึนะ”

“เอ๋...หวา!!”

จู่ๆมือแกร่งได้คว้าจับเอวบางไว้แล้วอุ้มพาดบ่าทันที

///เบาแฮะ///

ยามาโมโตะคิดในใจ

“ไม่เอานะ...ยามาโมโตะ ทำแบบนี้มันน่าอายจะตายไป”

สึนะโวยวายแล้วพยายามดิ้นให้หลุด

“เฮ้ๆๆ เดี๋ยวล่วงนะ สึนะ”

ร่างสูงเองก็ตกใจเพราะดิ้นเมื้อกี้ทำเอาเขาจะเอนล้มแต่ดูเหมือนคนที่ดิ้นอยู่จะไม่ฟัง
เขาต้องการจะลงเดี๋ยวนี้

เพี๊ยะ!!

“โอ๊ย!!”

เพราะต้องการให้อยู่นิ่งๆ ยามาโมโตะก็เลยตีก้นซะนี่

“ยามาโมโตะ...”

เสียงเริ่มอ่อนลงเล็กน้อย

“ก็บอกว่าให้อยู่นิ่งๆก็ไม่ฟังกันเลยะนายเนี่ย เดี๋ยวก็ได้เจ็บทั้งคู่หรอก”

เสียงทุ้มเริ่มพูดดุแต่ก็ไม่ได้โกรธอะไรหรอกนะ
ขึ้นไปข้างบน Go down
so_onez
Member
Member
so_onez


จำนวนข้อความ : 83
Join date : 03/02/2009

Fic:Reborn/8027/Sweet Ice Empty
ตั้งหัวข้อเรื่อง: Re: Fic:Reborn/8027/Sweet Ice   Fic:Reborn/8027/Sweet Ice I_icon_minitimeFri Feb 06, 2009 5:35 am

และเมื่อเดินมาถึงที่ร้าน ยามาโมโตะก็ปล่อยให้สึนะลงมาจากบ่าตัวเอง
หลังจากที่ลงมาเด็กหนุ่มก็ทำหน้าตาบูดบึ้ง ถึงแม้จะวางใจที่ไม่มีใครเดินผ่านมาก็เถอะ แต่ไอ้การตีก้นคนอื่นแบบนี้ มันน่าอายมากที่สุดเลยหละ
ขณะที่กำลังจะต่อว่าใส่ไอ้คนที่ทำหน้าตาระรื่น

“โอ้~ว่าไงทาเคชิ ไม่ได้เห็นหน้ามาตั้งนานเลยนะ”

เสียงของผู้ชายรุ่นคุณตาได้ร้องทักจากนอกร้าน สึนะเลยหันไปตามเสียงจึงได้เห็นว่าร้านนี้ถูกสร้างด้วยไม้
และดูท่าจะเก่าแก่มาก แต่ก็ให้ความรู้สึกดีแถมยังตั้งที่มีลมพัดผ่านด้วย

“ขอโทษครับคุณตา วันนี้ผมพาเพื่อนมากินด้วยนะ”

ยามาโมโตะพูดตอบก่อนจะเดินเข้ามาในร้านและลากสึนะเข้ามาด้วย

“พาเพื่อนมากินรึ ถ้างั้นเดี๋ยวจะลดราคาพิเศษให้นะ ฮ่าๆๆ”



และเมื่อมาถึงร้านยามาโมโตะก็ได้ปล่อยให้สึนะลงมาจากบ่า
เด็กหนุ่มทำหน้าตาบูดบึ้งใส่ถึงแม้จะไม่มีคนเดินผ่านไปผ่านมาก็ตามเถอะ
แต่ไอ้การตีก้นคนอื่นเนี่ยมันน่าอายที่สุดเลยนี่นา
ขณะที่กำลังจะอ้าปากว่าใส่คนที่ยืนยิ้มระรื่นก็...

“โอ้~ว่าไงทาเคชิหมู่นี้หายหน้าหายตาไปนานเลยนี่นา”

เสียงของชายวัยชราได้ร้องทักมาจากในร้านสึนะเลยหันหน้าไปดูก็ต้องอึงเล็กน้อย
เพราะร้านนี่ทำมาจากไม้และดูว่าจะเก่าพอสมควรแต่ทำไมถึงให้ความรู้สึกดีซะเหลือเกินนะ

“ขอโทษครับ คุณตาวันนี้ผมพาเพื่อนมากินด้วยนะ”

ยามาโมโตะพูดตอบก่อนจะเดินเข้ามาร้านแล้วลากสึนะเข้ามาด้วย

“พาเพื่อนมาด้วยหรือเดี๋ยวจะคิดลดราคาพิเศษให้หละกันนะฮ่าๆ”

///ช่างเป็นคุณตาที่อารมณ์ดีซะจริงเชียว///

เด็กหนุ่มคิดแล้วยิ้มออกมาสายตาก็ส่องดูไปเรื่อยในร้านนี้
โต๊ะไม้ก็ดูสะอาดแถมมีป้ายรายการของหวานติดอยู่ตามข้างผนัง

“เอาอะไรก็สั่งเลยสึนะ”

ร่างสูงพูดสึนะเลยมองดูแผ่นป้ายนั้นก่อนจะบอกว่า

“เอาน้ำแข็งใสราดน้ำแดงนี่แหละ”

ร่างเล็กพูดอย่างเขินๆเพราะดันชอบกินอะไรที่เหมือนเด็กๆ

“ชอบเหมือนฉันเลยแฮะ”

ร่างสูงกล่าว

“!?”

“ตาเอาน้ำแข็งใสราดน้ำแดง 2 ที่ครับ”

ยามาโมโตะตะโกนสั่งพอได้ยิน

“เหมือนเดิม 2 ที่นะรอแป๊บนึงละกัน”

++++++++++++++++++++++++++++++++++

ขณะที่เจ้าของร้านกำลังทำอยู่นั้นเอง
สึนะก็หันมามองยามาโมโตะอย่างไม่วางตาเหมือนกำลังคาดโทษไว้อยู่
เด็กหนุ่มผมสีดำเอะใจเล็กน้อยแต่ก็ยิ้มๆ

“ยังโกรธอยู่อีกหรือไง”

เสียงทุ้มเอ่ยก่อนะจะทำหน้าหงอยเล็กน้อย

“นิดนึง”

///เห็นทำหน้าแบบนั้นใครจะไปโกรธลงหละ///

สึนะคิดในใจก่อนจะหันหน้าหนี

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เพราะเริ่มเย็นมากแล้วอากาศที่เคยร้อนอบอ้าวก็เริ่มที่จะเบาบางลง
เพราะดวงอาทิตย์นั้นเริ่มจะลับขอบฟ้าเมฆก็ได้เคลื่อนตัวเข้ามา สีท้องฟ้าเองก็เริ่มเปลี่ยนไปเป็นสีส้มผสมเหลืองเสียงจักจั่นที่เคยแข่งกันร้องก็ได้เริ่มซาลงไปแล้ว
ในร้านน้ำแข็งใสที่ไกลจากโรงเรียนพอสมควรในตอนนี้มีเพียง 2 คนที่กำลังนั่งคุยกันอย่างสบายใจ

“แล้วอย่าลืมมาอุดหนุนอีกหละทาเคชิ”

คุณตาพูดแล้วโบกมือ

“ครับผมไปก่อนนะ”

ยามาโมโตะเองก็โบกมือลาเช่นกันก่อนจะหันหลังเดินไปพร้อมกับสึนะซึ่งสึนะเองก็โค้งลาแล้วยิ้มให้
++++++++++++++++++++++++++++

“อร่อยดีเหมือนกันนะน้ำแดงนี่เขาคงทำเอง.

สึนะพูดอย่างอารมณ์ดี
แต่เขาจะรู้ไหมนะว่าการยิ้มของสึนะทำเอาคนที่เดินมาด้วยเริ่มหวั่นไหว
ต้องบอกว่าอดใจไม่ไหวถึงจะถูก
ความจริงแล้วเขาเองก็อดทนมาตลอดทั้งตอนที่จับมือที่แสนนุ่ม และตอนที่ยกตัวสึนะพาดบ่าตัวเบายังกะผู้หญิงแถมหุ่นก็บอบบางอีกด้วย
และตอนที่ตีก้นไปนะก็มีความคิดส่วนนึงที่อยากจะลองตีเหมือนกัน

///เฮ้ย!!นี่ตูท่าจะบ้าไปซะแล้วนั้นมันผู้ชายนะแถมเป็นเพื่อนเราด้วย///

ฉุกคิดขึ้นมาได้ก็แทบอยากจะวิ่งชนต้นไม้ซะเหลือเกิน

“เป็นอะไรไปหรือยามาโมโตะ”

ร่างเล็กได้เข้ามาถามใกล้ๆทำเอาคนที่ตัวสูงกว่าถึงกับสะดุ้งและหน้าแดงไปทันที

“ฮ่าๆๆ เปล่าๆไม่มีอะไรหรอก จริงสิเราจะต้องกลับบ้านกันแล้วนี่นาดูว่าโกคุเทระคงต้องไปรอนายที่บ้านแล้วแน่นอน”

ยามาโมโตะพูดกลบเกลื่อนไปแต่ทว่าสายตาก็ไปเห็นริมฝีปากสีชมพูนั้น

น่าจูบซะเหลือเกิน
.
.
.
“!?”

เร็วเท่าความคิด
อาจเพราะขีดความอดทนที่มีอยู่ได้แตกซะแล้ว
มือแกร่งได้จับร่างบางนั้นให้ติดไปกับต้นไม้ต้นหนึ่ง
ริมฝีปากของร่างสูงได้ประกบจูบอย่างดูดดื่มและเหมือนจะกระหายอย่างหนัก

“อื้อๆๆ”

สึนะตกใจตาค้างแต่กระนั้นเขาก็ยังพอมีสติอยู่เด็กหนุ่มร้องประท้วงทันที
มือเล็กก็ได้ทุบไหล่บ้าง ทุบอกบ้างแต่มีหรือที่ยามาโมโตะจะปล่อยไปง่ายๆ
ลิ้นร้อนได้จัดการอย่างดีภายในปากที่เล็กๆและแสนหวานนั้น
ทำเอาสึนะถึงกับเริ่มขาอ่อนแต่เขาก็ยังพยายามขัดขืน

จูบช่างเนิ่นนาน
.
.
.
อ่อนโยนแต่รุนแรงจนแทบบ้า
.
.
.
ขึ้นไปข้างบน Go down
so_onez
Member
Member
so_onez


จำนวนข้อความ : 83
Join date : 03/02/2009

Fic:Reborn/8027/Sweet Ice Empty
ตั้งหัวข้อเรื่อง: Re: Fic:Reborn/8027/Sweet Ice   Fic:Reborn/8027/Sweet Ice I_icon_minitimeFri Feb 06, 2009 5:36 am

พอเห็นว่าเป็นที่พอใจ+กับการที่เห็นอีกฝ่ายทำท่าจะหมดลม ก็เลยต้องผละออกมา
แต่ร่างสูงก็ต้องตกใจที่เห็นใบหน้าของสึนะในตอนนี้มีแต่น้ำตา
ใบหน้าแดงกร่ำและหายใจหอบถี่

“สึนะ”

เพี๊ยะ!!

ไม่มีการพูดอะไรทั้งนั้น ฝ่ามือบางได้ตบเข้าที่ใบหน้าของยามาโมโตะอย่างแรง

โมโห
น่าอาย
.
.
.
ทำไมถึงทำแบบนี้
ฉันไม่เข้าใจนายเลย
.
.
.
ยามาโมโตะ

น้ำตาได้ไหลพรากไม่ยอมหยุด ร่างเล็กรีบลุกแล้ววิ่งหนีไปทันที
ปล่อยให้ร่างสูงยังคงนั่งมึนที่ใต้ต้นไม้นั้น
ยามาโมโตะกำลัง งง กับตัวเอง ว่ากล้าทำแบบนั้นไปได้ไง
ไม่ได้ตั้งใจ แต่ว่า...
แค่เห็นริมฝีปากนั้นขยับ
สติของเขาก็ได้สั่งการให้ทำแบบนั้นไปซะแล้ว
.
.
.
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

หลังจากวันนั้น
มิตรภาพของคำว่าเพื่อนก็เริ่มเปลี่ยนไป
ทั้งที่ตอนที่จะไปโรงเรียน
ยามาโมโตะและโกคุเทระต้องเดินมาเจอสึนะระหว่างทาง
แต่ทำไมวันนี้ถึงไม่ได้เจอ...........

“รุ่นที่10”

โกคุเทรทำหน้าเหนื่อยใจที่ไม่ได้เจอส่วนยามาโมโตะเองก็เงียบ

///ถ้าเจอหน้ากันแล้ว จะพูดยังไงดีหละ///
.
.
.
ทำยังไงถึงจะให้นายเข้าใจ
ฉันเองก็เพิ่งรู้ตัวนะ
ว่าฉันรักนาย สึนะ
.
.
.
“สึนะ วันนี้ไม่ไปโรงเรียนหรือจ้า”

เสียงของนานะเอ่ยถามจากห้องครัว เมื่อเห็นว่าสายป่านนี้แล้ว
แต่ไม่เห็นลูกของเธอลงมาเลย

“….”

เงียบ ไร้เสียงตอบกลับ

“แหม~ไปโรงเรียนตั้งแต่เช้าเลยหรือเนี่ย”

ผู้เป็นแม่พูดอย่างดีใจ ที่วันนี้เป็นวันแรกที่สึนะไปโรงเรียนโดยไม่ต้องปลุกและยังไปแต่เช้าตรู่เลยด้วย
ส่วนรีบอร์นกับเบียงกี้ยังคงนั่งกินข้าวกันอยู่

“ทำไม่บอกคุณแม่ไปเลยหละ ว่าสึนะไปไหน”

เบียงกี้พูดกระซิบเบาๆ

“ถ้ามีสิ่งที่ค้างคาก็ให้สะสางกันเอาเอง”

รีบอร์นพูดแค่นั้นแล้วก็ตั้งหน้าตั้งตากินข้าวต่อไป

ใช่แล้วหละ วันนี้เจ้าห่วยซาวาดะ สึนะโยชิ
ไม่ได้ไปโรงเรียนหรอกนะ

เจ้าตัวได้ใส่ชุดเล่นออกจากบ้านตอน 6 โมง ครึ่งกว่าๆ
ตอนนั้นนานะกำลังเอาเสื้อผ้าไปปั่นในเครื่องอยู่
จึงต้องย่องๆ หนีไป
ขึ้นไปข้างบน Go down
so_onez
Member
Member
so_onez


จำนวนข้อความ : 83
Join date : 03/02/2009

Fic:Reborn/8027/Sweet Ice Empty
ตั้งหัวข้อเรื่อง: Re: Fic:Reborn/8027/Sweet Ice   Fic:Reborn/8027/Sweet Ice I_icon_minitimeFri Feb 06, 2009 5:36 am

ในเขตสาธารณะ ตรงลานม้านั่ง ได้มีเด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลนั่งอยู่

///ไม่กล้าเจอจนต้องมาโดดเรียน เรานี่มันแย่จริงๆ///

ยิ่งคิดก็ยิ่งกลุ้มจึงได้แต่ถอนหายใจ สึนะควักตังค์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง

“มีเงินอยู่แค่นี้เอง แต่ว่าคงพออยู่ได้ทั้งวันหละมั้ง”

เพราะข้าวเช้าก็ยังไม่ได้กิน จึงได้หิวขึ้นมาตะหงิดๆ ร่างเล็กจึงหันหน้ามองหาร้านอาหารที่อยู่แถวๆนี้

+++++++++++++++++++++++++++++++++
“รุ่นที่10ไม่ได้มาโรงเรียนหรือเนี่ย”

เสียงเอะอะดังลั่นภายในห้องเรียน

“นึกว่าจะมาก่อนผมซะอีก รุ่นที่10เป็นอะไรเป็นอะไรไปครับ”

โกคุเทระได้ขอร้องให้รีบอร์นช่วยบอกเขา ส่วนยามาโมโตะได้นิ่งเงียบไม่พูดอะไร

“ก็แค่....ไปทำใจให้สบายเฉยๆ เมื่อคืนเจ้านั้นนอนไม่หลับเลยนะ”

รีบอร์นกล่าวต่อไป แต่ก็ทำเอาคนที่นิ่งนั้นสะดุ้งและทำสายตาเป็นห่วงออกมา

“ได้เวลาแล้วหละ ฉันเองก็จะไปเที่ยวกับเบียงกี้แล้วหละนะ”

พูดเสร็จก็กระโดดลงไปทางหน้าต่างทันที โดยมีเบียงกี้ยืนรอรับที่ข้างล่าง

“เหวอ~อาเจ๊!!”

โกคุเทระที่ชะโงกหน้าไปดูกลับต้องร้องเสียงหลง เมื่อเจอหน้าพี่สาวตนเอง
เด็กหนุ่มผมเทาถึงกลับสลบล้มลงไปทันที แต่ดีที่ยามาโมโตะมารับไว้ทัน

///อีหรอบนี้คงต้องพาไปนอนที่ห้องพยาบาลก่อนหละมั้งเนี่ย///

คิดแล้วก็หนักใจ (- -)
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

“จะว่าไปก็ไม่ได้มาคนเดียวแบบนี้นานแล้วแฮะ”

สึนะเดินพูดไปคนเดียว ในตอนนี้เขาได้เดินมาที่บนห้างแห่งหนึ่ง
ทว่าสายตากลับไปเห็น....

”เฮ้ย!!ซวยแล้วไงนั้นมัน สารวัตรนักเรียนนี่นา”

ตกใจลนลานแต่มีทางเดียวคือต้องหนีเท่านั้น

///แต่จะหนีไปที่ไหนหละ นี่คือบนห้างนะแถมโล่งซะด้วยเพราะไม่ค่อยมีคนมาเดินชั้น 3 ซักเท่าไหร่///

สึนะรีบเดินหันหลังเข้าหลบมุมตรงเสาทันที

จึกๆ

///ใครฟระ มาสะกิดหลังคนตอนที่กำลังหน้าสิวหน้าขวานเนี่ย///

พอหันหน้าจะไปต่อว่าซะหน่อย

“ระ...รีบอร์น”

ครูร่างเด็กอนุบาลที่ใส่ชุดผู้หญิงอยู่ได้ยื่นถุงผ้ามาให้

“ถ้าไม่อยากโดนจับก็ใส่นี่ซะ”

เด็กหนุ่มถึงกับทำหน้า งง แต่ก็ต้องรับถุงผ้านั้นมาแต่โดยดี

“เดี๋ยวเบียงกี้จะแต่งตัวให้ เธอรออยู่ที่ห้องน้ำหญิงแล้วหละ”

“เอ๋?”

ยังไม่ทันได้หายสงสัยกลับโดนเจ้าครูโหดเตะส่งเข้าไปซะงั้น แถมแม่นเข้าประตูห้องน้ำหญิงเป๊ะๆ

“จะ...เจ็บ”

สึนะถึงกับร้องโอดครวญ

“เลิกใจเสาะได้แล้ว ลุกขึ้น”

สาวสุดมั่นเบียงกี้ได้ยืนประจันหน้า

“!?”

///อย่าบอกนะว่า....///
ขึ้นไปข้างบน Go down
so_onez
Member
Member
so_onez


จำนวนข้อความ : 83
Join date : 03/02/2009

Fic:Reborn/8027/Sweet Ice Empty
ตั้งหัวข้อเรื่อง: Re: Fic:Reborn/8027/Sweet Ice   Fic:Reborn/8027/Sweet Ice I_icon_minitimeFri Feb 06, 2009 5:37 am

“โธ่โว้ย!!พักเที่ยงนี้จะต้องรีบไปตามหารุ่นที่ 10 ให้ได้เลย”

เด็กหนุ่มอิตาลีพูดโวยวายลั่นห้องพยาบาลหลังจากที่ฟื้นตัว

“เอาน่า จะรีบใจร้อนไปใหนกันหละ...เด็กๆมันก็แบบนี้หละว้า~”

จามาลพูดพลางดื่มเบียร์

“หยุดสอนฉันเลยนะ เจ้าหมอลามก”

โกคุเทระแว้ดใส่ก่อนจะรีบลุกวิ่งออกนอกห้อง

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++


“นี่มันอะร้าย~”

ร่างบางแทบอยากจะแหกปากร้องให้ลั่นทั่วห้องน้ำหญิง
อายที่จู่ๆถูกลากให้เข้ามาในห้องน้ำและอายยิ่งกว่าที่ถูกบังคับให้แต่งตัวเป็นผู้หญิงอีก

“เหมาะมากเลยสึนะ ฉันนี่ก็ตาถึงนะเนี่ย”

เบียงกี้กล่าวขณะที่ยืนเก็บอุปกรณ์และเสื้อผ้าเก่าของอีกฝ่ายใส่ถุง

///แต่ผมไม่อยากจะใส่แบบนี้อ่า///

มือไม้สั่นหน้าแดงยิ่งกว่าเดิม เมื่อได้ใส่เสื้อตัวเล็กแถมใส่ชั้นในมีฟองน้ำ
กางเกงยีนส์ตัวนิดเดียว แต่ดีที่ไม่รัดมากถึงขนาดจะเห็นเป้าของเขา(- -)

“มัวชักช้าอะไรอยู่ รีบออกมาได้แล้ว”

ผู้ได้ฉายาแมงป่องพิษพูดสั่ง เด็กหนุ่ม(หรือเด็กสาว)ก็ได้วิ่งออกมา รีบอร์นที่รอหน้าห้องน้ำก็ได้กระโดดมาอยู่ตรงบ่าของสึนะพร้อมกับสวมหมวกใบหนึ่ง

“ใส่นี้ซะนะ จะได้ไม่มีใครจำได้”

ทารกต้องคำสาปกล่าว

“ขะ...ขอบใจนะรีบอร์น”

สึนะกัดฟันพูดพร้อมกับกับขยับหมวกให้พอดีกับหัวตัวเอง

“เอ้านี่...ตั๋วเที่ยวสวนสนุก”

เบียงกี้ยื่นส่งมาพร้อมกับเงินจำนวนหนึ่ง

///อึ๋ย...นี่มันมีแผนอะไรหรือเปล่าเนี่ย///

สึนะไม่อยากเชื่อและไม่อยากจะรับตั๋วกับเงินนั้น

///เจ้ารีบอร์นมันมีแผนอะไรกัน///

ถึงจะวิตกกังวลแต่ก็ต้องจำใจรับสิ่งนั้นมา

“เฮ้!!ดูซิ น่ารักชิเลยวะ”

1 ในสารวัตรนักเรียนได้พูดกับเพื่อนที่มาด้วยอีกคน
ทำให้คนที่ปลอมตัวอยู่รู้สึกอายขึ้นมา

///ถ้ารู้ว่าเราเป็นผู้ชายสงสัยคราวนี้จะดังกว่าเจ้าห่วยแน่เลย///

“ไม่ไปโรงเรียนหรือไงจ๊ะ น้องสาวคนนั้นนะ”

ไอ้น้ำเสียงหลีสาวได้เริ่มขึ้นแล้ว
ร่างบางได้แต่ยืนนิ่งเงียบ จะพูดตอบกลับก็กลัวว่าจะจับได้
สึนะจังเอียงคอมามองก่อนจะส่งยิ้มหวานๆไปให้(ท่าไม้ตาย)
เท่านั้นแหละ พวกสารวัตรถึงกับตะลึงไปทันที

///โอกาสนี้แหละ ชิ่งโลด///

การหนีจากพวกสารวัตรนักเรียน สำเร็จ

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ที่โรงเรียน

“ทุกคน วันนี้โรงเรียนของเราเลิกคาบบ่ายนะ”

เสียงแจ๋นของเด็กสาวได้พูดตระโกนให้ทั้งห้องได้ยิน

“หา...”

“เย้ดีว่ะจะได้กลับไปเล่นเกมส์”

เสียงเฮลั่นก็ได้ตามมา

“ดีเลยจะได้มีเวลาไปซ้อมเบสบอลกันนาน ไปเลยมะ ยามาโมโตะ”

เพื่อนในชมรมได้พูดชวนร่างสูงที่นอนหมอบกับโต๊ะอยู่

“อ๊ะ...เอ่อ...วันนี้ขอบายนะ”

สียงทุ้มได้พูดตอบ

“หา!!นี่ฝนจะตกแน่เลย อย่างนายเนี่ยนะไม่ไป”

เพื่อนที่ได้ชวนไปนั้นได้พูดอย่างตกใจ

“เชอะ เวลาแบบนี้รีบวิ่งออกไปตามหารุ่นที่ 10 ดีกว่า”

โกคุเทระพูดเสร็จแล้วเก็บกระเป๋าของตนเองเตรียมตัวไปตามหาสึนะทันที

“ถ้างั้นต่างคนต่างแยกออกไปตามหากันดีกว่านะ”

รีบอร์นได้พูดขึ้นมาหลังจากที่ได้กระโดดเข้ามาทางที่หน้าต่าง

“อะ...อืม ก็ได้”

ยามาโมโตะตอบอย่างลังเลแต่เขาก็ได้จัดการเก็บของใส่กระเป๋าตนเองเสร็จสรรพ

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ขึ้นไปข้างบน Go down
so_onez
Member
Member
so_onez


จำนวนข้อความ : 83
Join date : 03/02/2009

Fic:Reborn/8027/Sweet Ice Empty
ตั้งหัวข้อเรื่อง: Re: Fic:Reborn/8027/Sweet Ice   Fic:Reborn/8027/Sweet Ice I_icon_minitimeFri Feb 06, 2009 5:38 am

ที่สวนสนุก

“โห...เครื่องเล่นเยอะกว่าสมัยก่อนซะอีกแฮะ”

ถึงจะกลัวว่าจะมีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นแต่เมื่อมาเห็นของเล่นแบบนี้ก็ทำเอาคนที่ชอบคิดมากกลับกลายเป็นเด็กที่เพิ่งมาที่นี่ครั้งแรกอยู่ดี

“คนแทบไม่มีเลย เพราะมันไม่ได้เป็นวันหยุดซินะ”

เด็กหนุ่มในชุดผู้หญิงพูดแล้วยิ้มออกมา

“สึนะ!!”

เสียงที่คุ้นเคยได้ดังมาจากทางด้านหลังทำให้ร่างบางต้องหันไปมอง

“ยะ...ยามาโมโตะ”

///เฮ้ย!!ทำไมถึงได้มาที่นี่หละ แถมเราดันมาแต่งตัวแบบนี้อีก///

ขาบางได้เริ่มก้าวหนีจากตรงนั้นแต่ก็ไม่ไวพอ มือแกร่งได้จับแขนเล็กรั้งไว้ก่อน

“อ๊ะ!!ปล่อย”

พูดได้แค่นั้นก็กลับโดนกอดทันทีจากด้านหลัง
รู้สึกได้ถึงความร้อนและความชื้นของลำตัวที่เกิดจากเหงื่อ พร้อมกับเสียงหอบ บ่งบอกได้เลยว่า คนคนนี้ได้วิ่งตามหาเขาซะทั่ว

“ยามาโมโตะ”

สึนะเอ่ยเสียงเบาๆ ทำไมจู่ๆถึงรู้สึกผิด ทำไมหัวใจถึงได้เต้นแรง

“สึนะ...ฉันขอโทษที่จูบนาย แต่ว่า...”

ร่างสูงพูดก่อนจะก้มหน้าซุกครงคอของอีกฝ่าย

“ฉันรักนายนะสึนะ”

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

.
.
.
ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เขาเริ่มรู้สึกแบบนี้
ตั้งแต่ตอนไหนที่เขาเริ่มมองคนคนนี้

ตอนที่เปิดเทอมครั้งแรก ที่ต่างคนต่างไม่รู้จัก
ไม่กี่เดือน คนคนนนั้นได้ฉายาว่าเจ้าห่วยมาตลอด
แต่ฉันกลับไม่คิดแบบนั้น และไม่เคยที่จะคิดเลยด้วยซ้ำ
ตอนที่นายได้เข้ามาช่วยชีวิตของฉันตอนนั้น
ตอนนั้นที่ฉันได้ท้อแท้และผิดหวังจนอยากจะตาย
ทำไมหละ...ถึงได้ช่วย
แต่แบบนั้นแหละตั้งแต่นั้นมา ฉันจึงได้มองแต่นายและรักนายมากขึ้น
.
.
.
ตั้งแต่ที่ได้เจอนายครั้งแรก
ก็รู้สึกอึ้งไปเล็กน้อย
ทำไมถึงรู้สึกว่านายมีอะไรดึงดูดทุกคนรอบข้าง...เพราะรอยยิ้มนั้นเหรอไงนะ
นายเป็นคนที่เก่งด้านกีฬาและการเรียนก็ปานกลางแต่ทุกคนก็ชอบนาย
ไม่ทุกข์ไม่ร้อน ช่วยเหลือทุกคนเสมอ
แต่นายกลับมารักคนอย่างฉัน.....
หลักฐานที่บ่งบอกว่ารักฉัน คือการจูบแบบนั้นะหรือ.....
.
.
.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

“ขอโทษนะ แต่ว่า...”

มือเล็กได้แกะข้อแขนที่รัดตัวเองอยู่ออกมา แล้วเดินจากไปปล่อยให้ร่างสูงยืนมอง

“แล้วจะให้ทำยังไงหละสึนะ รู้รึเปล่าว่าฉันรักนาย...รักนายจนแทบบ้าแล้ว”

ยามาโมโตะตระโกนพูด ทำเอาคนที่เดินหนีไปหยุดชะงัก
พวกพนักงานที่กำลังตรวจตราเครื่องเล่นต่างก็ได้หันมามอง
สึนะถึงกับต้องรีบเดินหนีไปอย่างรวดเร็ว
ร่างสูงคงได้แต่ยืนนิ่งแล้วล้มลงไปนั่งกับเก้าอี้ยาวตัวนึง รู้สึกหนักหัวและรู้สึกร้อนตรงขอบตาซะเหลือเกิน พอเอามือมาขยี้ก็รู้ได้ว่าน้ำตาของตัวเองได้ไหล

“นี่ฉัน...อกหักแล้วซินะ”

ที่จริงก็กะเตรียมใจไว้แล้วแท้ๆ แต่พอได้เป็นแบบนี้จริงๆ
ก็กลับทนไม่ได้เลยนะเรา.....
.
.
.
ทางด้านของสึนะ

“ฮึกๆ...”

เสียงสะอื้นที่ดังพอได้ยินจากตรงแถวสวนน้ำ

///ไม่ได้ ยังไงฉันก็รับรักนายไม่ได้”

ไม่ใช่ว่ารังเกียจที่เราต่างเป็นผู้ชาย
แต่ว่า...มันรู้สึกลำบากใจ
ที่คนเก่งแบบนายจะมารักกับคนห่วยอย่างฉัน

สึนะยังคงร้องไห้ไม่เลิก

เปรี้ยง!!

“อั๊ก”

ร่างบางถึงกลับกลิ้งไปตามพื้นทางทันที

“นายทำบ้าอะไรนี่ย รีบอร์น”

สึนะโวยวายใส่ มืออีกข้างปราดน้ำตาอีกข้างก็ลูบตรงแก้มตัวเอง
เพราะโดนเตะมาจังๆ

“ฉันหละเชื่อกับนิสัยของนายเลยนะ”

รีบอร์นพูดอย่างโมโหก่อนจะเอาเลอ้อนมาแปรงร่างเป็นปืน

“หยาๆๆ ไม่ต้อง.....ไม่ต้องแล้ว เดี๋ยวฉันจะไปคุยเองก็ได้”

///ขืนยิงกระสุนดับเครื่องชนใส่ก็ไม่รู้ว่าจะทำอะไรบ้าๆลงไปมั้ง///

“โอเค เข้าใจแล้วนะ ถ้างั้นก็รีบๆไปจัดการให้เสร็จด้วย เสียเวลาเรียนหมด”

ครูตัวเล็กพูดทิ้งท้ายแล้วก็กระโดดออกไป ปล่อยให้ร่างบางยังคงนั่งทรุดกับพื้นอยู่

“เฮ้อ~”

ถอนใจอย่างหน่ายๆแต่ก็นับว่าโชคดีบ้างที่ไม่ได้โดนกระสุนดับเครื่องชนของรีบอร์น

++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ในอีกด้าน ยามาโมโตะ ทาเคชิ กำลังนั่งทำใจอยู่
คิดไปคิดมาจนแทบจะบ้าตายอยู่แล้ว

จะตัดใจไปดีหรือเปล่า.....
หรือจะตามตื้อต่อไปดี.....

แต่ถ้าตื้อต่อไปจนสึนะเริ่มจะเกลียดขี้หน้าเขาไปเลยหละ

ต่อจากนั้นจะทำยังไง.....

แปะ!!

“เฮ้ย!!”

เพราะมัวคิดอะไรไปมาจนไม่รู้สึกตัวว่ามีใครอยู่ข้างหลัง
กระป๋องโค้กที่เย็นๆได้สัมผัสกับแก้มซะจนตกใจ เมื่อได้สติทันควันก็หันไปมองคนที่จงใจแกล้งเขา

“สึนะ”

ร่างสูงอึ้งเมื่อเจอคนที่เป็นตัวต้นเหตุให้เขาคิดหนักอยู่อยู่ตรงหน้า และถือกระป๋องโค้กมาด้วย

“เลิกคิดมากได้แล้ว”

เสียงหวานเอ่ยแล้วขอนั่งด้วยคน

“เอ๋....เอ่อ....”

ยามาโมโตะยังคงปรับอารมณ์ไม่ถูก
สึนะนั่งดื่มน้ำโค้กไปสองอึก(เหมือนดื่มทำใจก่อนจะพูดเลยแฮะ)

“ฉันนะ ไม่ทันได้คิดมาว่านายจะชอบฉันหรอกนะ แต่ก็.........รู้สึก ดีใจนิดๆ”

ร่างบางเอ่ยก่อนหันหน้าหลบ
ยามาโมโตะได้ยินคำพูดนั้นและกิริยาของอีกฝ่าย ถึงกับอึ้งแป๊บนึง
แต่แล้วเขาก็ได้ยิ้ม

“แล้วนายได้รักฉันจริงหรือเปล่าหละ”

คราวนี้ร่างเล็กหันหน้ากลับมาถามอย่างจริงจัง
ดวงตาสีน้ำตาลประกายที่ดูน่าหลงใหล ใบหน้าที่มีสีแดงระเรื่อเพราะความอายจนรู้สึกอยากจะแกล้งขึ้นมา
ผมสีน้ำตาลที่ฟูแต่กลับนุ่ม เสียงพูดที่ใสๆกับนิสัยที่ใจกว้างและนิสัยดีต่อทุกสิ่ง
ในเมื่อเป็นแบบนี้ มีเหรอที่ฉันจะ......

“ฉันรักนาย”

คำพูดที่ออกมาจากริมฝีปาก คำพูดที่จริงจัง ไม่ลังเล ไม่มีการโกหก
ทำเอาร่างเล็กถึงกับหน้าแดงมากกว่าเก่า

“แล้วนายหละ....”

ร่างสูงพูดอีกครั้งพลางจับมือของร่างเล็กไว้

“อ๊ะ...เอ่อ....คือว่าฉัน....”

เด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลทำเสียงอึกอัก เพราะยังไม่ทันได้ทำใจ

“ฮะๆๆๆไม่จำเป็นต้องรีบร้อนก็ได้”

ยามาโมโตะหัวเรอะออกมาเล็กน้อยเพื่อลดบรรยากาศที่ค่อนข้างตึงเครียดของอีกฝ่าย
มือนั้นยังคงกุมมือเล็กไว้ รู้สึกได้ถึงความเย็นที่เกิดจากความตื่นเต้น

“ขอจูบได้ไหม”

“เอ๋!!”


///คำขอนี้มันรู้สึกว่าจะเกินขอบเขตไปหน่อยหรือเปล่าเนี่ย อีกอย่างฉันยังไม่ได้บอกเลยนะว่าจะคบอ่ะ///

ยังไม่ทันจะได้ตอบริมฝีปากชมพูนั้นก็โดนฉกฉวยไปซะอีกแล้ว

“……”


“……”
ขึ้นไปข้างบน Go down
so_onez
Member
Member
so_onez


จำนวนข้อความ : 83
Join date : 03/02/2009

Fic:Reborn/8027/Sweet Ice Empty
ตั้งหัวข้อเรื่อง: Re: Fic:Reborn/8027/Sweet Ice   Fic:Reborn/8027/Sweet Ice I_icon_minitimeFri Feb 06, 2009 5:40 am

อึ้งไป 1 วิ
อึ้งไป 2 วิ
.
.
.
“อ่ะ....เจ้าบ้า”

มือเล็กรีบสะบัดหนีออกแล้วทำท่าจะลุกหนีแต่กลับโดนมือทั้ง 2 ข้างของคนที่ตัวใหญ่กว่ากอดรัดไว้ซะก่อน

“สึนะ...ขอโทษ แต่ว่าฉันห้ามใจตัวเองไม่ได้ซักที”

“ทีหลังก็หัดห้ามซะมั้งซิ~ปล่อยนะ”

“ไม่ปล่อย ถ้าปล่อย นายก็หนีฉันไปอีกนะซิ”

แรงกอดเพิ่มขึ้นทำเอาคนตัวเล็กถึงกลับเจ็บละอึดอัด

“ปะ...ปล่อยนะ ยามาโมโตะ ฉันเจ็บ”

“!!”

เมื่อเห็นคนที่ถูกกอดเริ่มทรมานมือที่แข่งนั้นก็ผ่อนแรงลงแต่ก็ยังไม่คลายออก

“จะปล่อยก็ได้ ถ้านายสัญญาจะไม่หนี”

เสียงนั้นกลับดุขึ้น เพื่อข่มสึนะไว้ก่อน(-*-)

ทางด้านโกคุเทระ

“ชิ!!หาไม่เจอเลยแฮะ”

เด็กหนุ่มอิตาลีเริ่มหงุดหงิดที่ตามหาคนสำคัญไม่เจอ

“จะหาให้วุ่นทำไมกันนะ ฮายาโตะ”

///เสียงนี้หรือว่า....////

เมื่อหันหน้ามาหาต้นเสียง

“อาเจ๊ะ!!อ๊อก”

ถึงกับล้มลงไปทันทีที่ได้เจอผู้หญิงคนนี้
เบียงกี้ถึงกับถอนหายใจ ก่อนจะก้มลงไปพยุงตัวขึ้นมา

“ขี้อายไม่เปลี่ยนไปเลยนะ ฮายาโตะ”

เสียงในใจของโกคุเทระ

///ไม่ใช่โว้ย///

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ขึ้นไปข้างบน Go down
my_takemi
Member
Member
my_takemi


จำนวนข้อความ : 4
Join date : 09/07/2010
Age : 26
ที่อยู่ : ตู้เย็นบ้านยามาโมโตะ ><

Fic:Reborn/8027/Sweet Ice Empty
ตั้งหัวข้อเรื่อง: Re: Fic:Reborn/8027/Sweet Ice   Fic:Reborn/8027/Sweet Ice I_icon_minitimeTue Aug 24, 2010 11:21 am

ง่า อยากอ่านต่ออ่า T^T
ขึ้นไปข้างบน Go down
 
Fic:Reborn/8027/Sweet Ice
ขึ้นไปข้างบน 
หน้า 1 จาก 1

Permissions in this forum:คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
~†•._.•Yamamoto Takeshi ThaiLand Fanclub•._.•†~ :: ~Love Yamamoto~ :: ~Fic&Dojin~ :: มุมนี้ให้ลงโดจินครับ-
ไปที่: